Uğur Pektaş(Murat Ateş) röportajları

RÖPORTAJ
"Bazen kendime sinir oluyorum"

Ekranların son yakışıklısı, Survivor yarışması birincisi ve çiçeği burnunda oyuncu Uğur Pektaş, Yasemin Özçelik'e kendisini anlatıyor...

Kendisini bundan bir yıl önce yine bir röportaj vesilesi ile tanıdım. Ne yalan söyleyeyim; tanışmasaydım onu dünyanın en soğuk insanlarından biri sanırdım. Amma velakin insanları dış görüntülerine göre değerlendirmemiz gerektiğini bu vesileyle bir kez daha anladım! Velhasıl ben sözü daha fazla uzatmayıyım; sizi ekranların yeni dönem yakışıklılarından, Uğur Pektaş ile baş başa bırakayım.

Survivor yarışmasına katılmasaydın, hayatının şu anki seyri ne olurdu?
Varsayımlar üzerine konuşmayı pek sevmem. O nedenle bilemiyorum.

Oyunculuk, daha önce aklından geçen bir meslek miydi peki?
İnanır mısın, ben hep sanki oyuncuymuşum gibi yaşadım yıllarca kendi kafamda. Kimbilir belki de kafamda o kadar net yaşadım ki, sonunda gerçeğe dönüştü.

Rol aldığın iki dizi de yayından kaldırıldı. Sen bunun nedenlerini neye bağlıyorsun?
"Her şeyin bir nedeni vardır." diye düşünüyorum. Sonuçta bu bir ekip işi. Nasıl ki bir kolyenin tek bir parçası bile koptuğunda tümü dağılır, bu da öyle bir şey. Ama bazen hayatta bazı duraklar, daha iyi yollara kapı açar. Benim hayatımda da öyle oldu. Biten her iş beni bir diğerine taşıdı. Ve en güzeli de hepsinden öğrendiğim bir dolu şey var. Bu da bana yeter.

Sen, bir dizide rol almaya karar verirken nelere dikkat ediyorsun?
Normalde cast'a, yapımcıya, yönetmene bakmak gerekiyor belki. Ama ben senaryodan ve özellikle canlandıracağım karakterden elektrik aldığım zaman "İşte bu" diyorum. Yani kararlarımı kalbimle alıyorum. Bu dizide rol almaya karar vermem de hiç zor olmadı o nedenle. Çünkü çocukluk hayallerimden biri de polis olmaktı zaten. Oyunculuğun bir güzel yanı da her mesleğe bürünebiliyor olmanız.

Peki şu an rol aldığın Arka Sokaklar adlı dizi de bir talihsizliğe uğrarsa, oyunculuğa küser misin?
Bu dizi herhangi bir talihsizliğe uğramayacak! Peki olumsuz ihtimalleri atalım kafamızdan! Merak ediyorum; kendini ekranda izlerken neler hissediyorsun? Kendine yönelik olarak hangi tür eleştirilerin oluyor daha çok?
Bazen çok beğeniyorum ama kendime sinir olduğum da oluyor. Yaptığım bazı hareketler batıyor, gözüme güzel gelmiyor."Ahh… Keşke şunu yapmasaydım da bunu yapsaydım" dediğim çok oluyor.

Uğur Pektaş, yeni yayına giren Arka Sokaklar dizisinin setinde

Zaten oyunculuğun bir kötü tarafı da; hep yapacak daha iyi bir şeylerin olması. Kendimi izlerken hep eleştirel gözle bakıyor, hatta kendimi yiyor ve sürekli "Daha iyi nasıl yapabilirim?" diyerek bakıyorum.

Rol aldığın dizilerde genelde hareketli sahnelerin var. Bunun da bir nedeni olmalı…
Ben zaten hareketli filmleri çok seviyorum. E bir de Survivor gibi bir yarışmadan çıktık. Senaristler de bunu göz ardı etmiyorlar sanırım. İyi değerlendiriyorlar yani. Zaten hep bu tür roller istediğimden sanki senaristlerle aramızda bir tür telepati doğuyor. (gülüyor)

"Romantiğim ama dünyanın en öküz adamı da olabiliyorum"

Seni romantik bir filmde de aynı tatta izleyebilir miyiz sence?
Bilmem. Belki… İleride bir gün olursa hep birlikte izler bakarız "Tadı aynı olmuş mu?" diye. (yine gülüyor)

Peki sen özel yaşamında romantik bir erkek misin?
Aşıksam eğer, dünyanın en romantik erkeklerinden biriyim. Ama karşı taraftan sıkılmışsam; dünyanın en öküzü de olabiliyorum!

Düşünemiyorum o hali…
Gerçekten!

Peki dizi teklifleri dışında başka teklifler de alıyor musun?
Evet. Sinemaya gitme teklifleri alıyorum ara sıra !!! (kahkahaya boğuluyorum)

Klasik bir soru belki ama hayranların merak ediyordur eminim "Beni kamera karşısında asla …………. halde göremezsiniz" cümlesinde noktalı yeri nasıl tamamlarsın?
O halde ben de klasik bir cevap vereyim sana; Her rolün adamıyım! (gülüyor tabii) Ama yanlış anlaşılmasın, bu sözü kasıntılıktan söylemiyorum. Kim bilir bu soruyu kaç kişiye sormuşsundur. Bence verilebilecek en iyi cevap bu . Yani biraz seni sinir etmek için verdiğim bir cevap şu anda; çünkü öyle bir kısıtlama yok benim kafamda. (gülüyoruz)

Gelelim hayranlarına… Onlarla iletişimin nasıl? Sana nasıl ulaşıyor insanlar? Ne tür tepkiler alıyorsun?
Çok güzel sözler duyuyorum. Sokakta filan yürürken çok hoş bir elektrik oluşuyor onlarla aramda. Kimi yanıma gelip konuşabiliyor, kimi çekiniyor ama bakışlarından anlıyorum ben bunu da. Ama genel anlamda ilgileri beni mutlu ediyor.

Eskisi gibi bakkala, eczaneye rahatça girip çıkabiliyor musun?
Tabii ki… Zaten istediğim gibi yaşayamadığım an mutsuz olurum. İstediğim işi yapıyorum sadece şu anda da. Abartılacak bir durum yok yani ortada bence. Sadece yaptığım şeyin televizyonda yayınlanıyor olması diğer insanların beni tanımasına sebep. Bütün olay bu.

Bir röportajında kadınların sana olan ilgisinin inanılmaz boyutta olduğunu dile getirmişsin. Bu ilgiden hoşnut değil misin?
Evet, bunu dedim. Bazen bu ilgi rahatsızlık verici boyuta gelebiliyor. Bazı kimseler ilginin ayarını tutturamayabiliyorlar ama yine de pire için yorgan yakılmaz, öyle değil mi?

Anladığımız kadarıyla Uğur Pektaş özünde maneviyata çok önem veren biri… Ama dış görüntü itibariyle oldukça asi, isyankar bir havan var. Bu tezatlık insanların seni farklı tanımasına neden oluyor mu?
"Paranın ve imanın kimde olduğu belli olmaz" derler ya hani. O çok doğru bir laf bence. Sanırım sadece bu söz soruna en güzel yanıt olur…


"Senin sevgilin var mı?"

Özel hayatına zaman ayırabiliyor musun? Bildiğimiz kadarıyla bir kız arkadaşın var. Hayatının o yönünde de her şey yolunda mı?
Aslında şu aralar özel hayatıma pek zaman ayıramıyorum. Dizi çekimleri yüzünden çok sevdiğim sporu bile ihmal etmeye başladım. Kız arkadaş olayları ise özel konulara giriyor. Üstelik sadece benim özelime değil, karşı tarafın da özeline giriyor. O nedenle ben bu özel konuyu pek açmak istemiyorum. Aslına bakarsan magazin programlarında rastladığımda da bu konular bana saçma geliyor. Biz gazetecilerin sevgilileri olup olmadığını merak ediyor muyuz? "Senin özel hayatın nasıl mesela Yasemin'ciğim, sevgilin var mı?" (sinsi sinsi gülüyor, ben ise sazı eline almasına fırsat vermeden diğer soruma geçiyorum )

O halde dedikoduları aydınlatalım dilersen. Sana ikinci kez rol arkadaşlığı yapan Gamze Özçelik'in nişanlısından seninle yakınlaşması yüzünden ayrıldığı yazıldı, çizildi gazetelerde. Bu konuda ne söylemek istersin?
Sanırım gazeteciler her zaman bir şeyler yazmak zorunda olduklarından yani gazete sayfaları boş kalmasın diye yine bir şeyler karalamışlar. Tüm mesele bundan ibaret!

Uğur Pektaş özel yaşamında nasıl biri?
Bir anı diğer anına uymayan bir adam! Bazen çok mutlu, bir dakika sonra en mutsuz… Ya da çok konuşkan ama bir yandan da çok dinleyen… Sonra çok zıpır ama bir an sonra ondan da eser yok… Ve hatta bir ara çok iyi ama an gelince dünyanın en vicdansızı… Yani duygu paleti var içimde. Bir o renge geçiyor, bir o renge… Bazen bunları sadece içimde yaşıyorum, bazen de dışa vuruyorum.

"Denge sorunu yaşıyorum" diyebilir misin yani?
Bunun adı dengesizlikse bilemem. Ama şunu söyleyebilirim; her şeyden etkilenecek kadar açığım. Yalnızca insanlardan değil hem de, ağaçtan, kuştan bile… Ama hiçbir etki altında kalmadığım anlar da oluyor. Bunu anlatmaya çalıştım.

"Her aşk bitmek için başlar" sözüne inanıyor musun?
Ölmek için doğmuyor muyuz? Bu da onun gibi bir şey.
Evet her aşk bitmek için başlar ama sonunda yapmamız gereken yaşadıklarımızdan ders almak, kendimizi daha iyi tanımak ve geliştirmek. Bence hayatın tek gerçek gayesi bu. Bir gün her şey bitecek.

Kendini -fiziken- nasıl buluyorsun?
Aynaya baktığımda bazen çok hoş bir adam görüyorum. Bazen de "Ayyy bu kim?" deyip bakamadığım da oluyor.Ama sanırım için nasılsa, aynaya da o yasır değil mi? İç dünyan ile barışıksan, aynada da dünyanın en tatlı insanını görürsün. Ama içinde kavgalar varsa, aynalardan da köşe bucak kaçmaya başlarsın.

İzleyip de unutamadığın film var mı?
Braveheart.

En son hangi kitabı elinden bırakamadın?
Her Aşk Bitmek İçin Başlar! (o da gülüyor ama tabi ki ben daha çok gülüyorum. Metazori mi oldu ne )

Son olarak söylemek istediğin bir şey var mı?
Hayat çok kısa. Her anın kıymetini bilmeliyiz. Bütün kitapların ya da insanların söylediği kuralları bilmeliyiz ama kalbimizin sesine kulak vererek yaşamalıyız. Dünyayı daha yaşanabilir hale getirmek istiyorsak önce kendimizle, sonra komşumuzla barışmalıyız.